Bir ölüm sabahına uyanmak;

İçinde sen kokan bir şiir bahçesinde…

Belki de kafiyeli bir gül demetinde;

Seni koklamak; dikenler üzerinde…

Güneş gibidir içi senli umutlar,

Mutluluk tarlasına yağmur döker bulutlar,

Yokluğunda her mevsim kış iken,

Bahar bile; sen gülünce bahar kokar…