Gönlümden bir nehir aktı dün yine; sen denizine,
Savruldum dalgalarınla bir kıyıdan bir başka kıyıya.
Liman aradım kendime ,artık durmak vaktiydi,
Durmak...Düşünmeden yaşamak vakti...
Bir liman lazımdı;evet, bir aşk limanı,
İçinde sevmek yüklü gemiler barındıran,
Ve hiç bir geminin hiç bir zaman ayrılmadığı…
Beni bekleyen bir vakit gelmeliydi,
Bir sen vakti,
Bir seher vakti…
Sen lazımdı bana ...
Sen,ben ve deniz,
yahut
sen, ben ve liman;limanımız;
Aşk limanı...
Kalkacaksa tek bir gemi kalkmalı, seni beni ve…
“Ve” den sonrası yok işte,
seni ve beni taşıyan bir gemi…
Dolayısıyla nesillerimizi taşıyan bir gemi,
Dolayısıyla aşkı taşıyan bir gemi…
Çıkmalıyız artık yola, kaybolsak da beraber, savrulsak da,
Hangi kıyıya vurursak vuralım;
Gün batımını yaşamalı beraber,
Gün doğumu; yine beraber…
Sonra biz liman olsak birbirimize,
Sen bana; sen limanı,
Ben sana; ben limanı…
Gitsek; yine savrulsak…
Dönsek dolaşsak ve,
Sen limanına ulaşsak...
Tazelesek denizlerde aşkımızı
Yıkasak; paklasak...
Bir deniz düşün ki; sen barındıran..
Bir deniz düşün ki; ben barındıran...
Bir düşün ki; sen ve ben, kendi denizimi yaşasak...
Bir hayat düşün içinde sadece
Sen ve ben…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder